ლევან ჯორბენაძე

მე და ჩემმა მეუღლემ ერთმანეთი 2006 წლის იანვარს გავიცანით. ამავე წლის აპრილს დავქორწინდით ამერიკაში. ის ამერიკელია მე კი საქართველოს მოქალაქე ვარ. ჩემი კანონ-მორჩილების გამო გადავწყვიტე არ დამერღვია სავიზო რეჟიმი, დავბრუნდი საქართველოში და აქედან გადავწყვიტე საემიგრაციო საბუთების მომზადება. საბუთების მომზადებას დიდი დრო დასჭირდა, თითქმის უკვე ერთი წელი ხდება, ამიტომ როდესაც ჩემმა მეუღლემ გადაწყვიტა საქართველოში ჩამოსვლა ”დავდექით” საკმაოდ დიდი პრობლემის წინაშე რადგანაც იგი ამერიკაში მეთადონის კლინიკაში მკურნალობს, საქართველოში თითზე ჩამოსათვლელ მეთადონის კლინიკებში ადგილები ძალზე გადატვირთულია, ასობით ადამიანი დგას რიგში, ჩემი მეუღლეც ჩავწერე ერთ-ერთ ასეთ კლინიკაში დაახლოეებით 2006 წლის ივნისის თვეში მაგრამ მისი რიგი ჯერ კიდევ არ მოსულა და ღმერთმა იცის როდის მოვა, არც არავინ დამკავშირებია ამ კლინიკის წარმომადგენლებისგან...

 გადავწყვიტე წავსულიყავი აეროპორტში და საბაჟო დეპარტამენტის წარმომადგენლებისთვის აეროპორტში მეკითხა რა კანონიერი გზა არსებობდა იმისათვის რომ ჩემს მეუღლეს კუთვნილი დოზა მეთადონი შემოეტანა საქართველოს ტერიტორიაზე. პასუხად მივიღე - "როგორ გეკადრებათ ქალბატონო მეთადონი ნარკოტიკული საშუალებაა და აუცილებლად დავაკავებთ". სასოწარკვეთილი და თავზარდაცემული დავბრუნდი სახლში, მივუჯექი კომპიუტერს და ინტერნეტში გადავწყვიტე მომეძია კანონი რომელიც აწესრიგებდა ნარკომანიასთან დაკავშირებულ პრობლემებს. საძიებელში მოძებნილ ყველა მისამართზე გავაგზავნე კითხვა (“უცხოეთში მცხოვრებ უცხო ქვეყნის მოქალაქეს კანონით გათვალისწინებული ნორმებით აქვს თუ არა უფლება საქართველოს ტერიტორიაზე შემოიტანოს კუთვნილი დოზა მეთადონი პირადი მოხმარებისთვის?”) რომელიც ჩემს ზემოხსენებულ პრობლემას ეხებოდა. მხოლოდ ერთი ადამიანი გამომეხმაურა და გამოიჩინა გულისხმიერება Drug policy Georgia ვებ გვერდიდან. აღნიშნული ვებ საიტის იურისტი ნარკომანიასთან დაკავშირებულ პრობლემებზე მუშაობს. მისი რჩევა დარიგების შედეგად ჩემი პრობლემა მივწერე საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობის და სოციალური დაცვის სამინისტროს, მინისტრის ლადო ჭიპაშვილის სახელზე. დაახლოეებით სამი კვირის შემდეგ მე მივიღე ოფიციალური წერილი საქართველოს შრომის, ჯანმრთელობის და სოციალური დაცვის სამინისტროდან რომელშიც მითითებული იყო ის მარეგულირებელი კანონები რომლის თანახმადაც ჩემს მეუღლეს შეეძლო უცხოეთში გაცემილი რეცეპტის საფუძველზე, რომელშიც აღნიშნული იქნებოდა ექიმის კოორდინატები შემოეტანა კუთვნილი დოზა მეთადონი.

LDrug policy Georgia  -ის კონსულტანტის დახმარებით მოვიპოვე ზემოაღნიშნული კანონთა ნუსხა, ჩემს მეუღლეს გამოვაგზავნინე ექიმის რეცეპტის ასლი სადაც ასევე მითითებული იყო მისი დღიური დოზა და წამლის საერთო ჯამი გამრავლებული მის აქ ყოფნის დღეთა რაოდენობაზე, ასევე ამ ყველა საბუთს თან დავურთე ჯანდაცვის სამინისტროს წერილი და ისევ წავედი აეროპორტში საბაჟოს თანამშრომლებთან და ვაჩვენე ყველა დოკუმენტი.

საბაჟო დეპარტამენტის წარმომადგენლები ისევ დაიბნნენ იმიტომ, რომ ამის მსგავსი მათ არც არაფერი ჰქონდათ გაგონილიც ჩემს მისვლამდე, წესით კი უნდა სცოდნოდათ, მაგრამ?. . . საბაჟო განყოფილებამ გამაგზავნა აეროპორტში შინაგან საქმეთა სამინისტროს ეგრეთწოდებულ სოდ-ის წარმომადგენლებთან. შინაგან საქმეთა სამინისტროს წარმომადგენლებს დავუტოვე ჩემს ხელთ არსებული ყველა დოკუმენტის ქსერო ასლი და მაინც ყოველ შემთხვევაში ოფოციალური წერილით მივმართე შსს-მინისტრს რომ მოეცა ნება არსებული საბუთების თანახმად ჩემი მეუღლე ჩამოსულიყო საქართველოში, ასევე მივუთითე ჩემი მეუღლის მოფრენის რეისი. მე პირადად ”სოდ”-ის წარმომადგენლებთან ერთად დავხვდი ჩემს მეუღლეს, შეამოწმეს მისი ბარგი და რეცეპტით გათვალისწინებული წამლის ოდენობა და იგი უპრობლემოთ შემოვიდა საქართველოში.

დიდი მადლობა მინდა მოვუხადო ყველა იმ ადამიანს ვინც დამეხმარა საბუთების მომზადებაში, ასევე ჯანდაცვის და შინაგან საქმეთა სამინისტროს წარმომადგენლებს რადგან ისინი ჩემს მიმართ როგორც საქართველოს ერთი რიგითი მოქალაქის მიმართ იყვნენ აბსოლიტურად გულისხმიერები და ოპერატიულები. ასევე მინდა ვურჩიო საქართველოს ყველა მოქალაქეს, რომ თუ კი ისინი იქნებიან გულახდილნი და ობიექტურები საკუთარი ქვეყნის აღმასრულებელი თუ სხვა ნებისმიერი სახელმწიფო ორგანოს მიმართ ისინი აუცილებლად მიიღებენ დახმარებას და გულისხმიერებას. ვითხოვოთ და მოგვეცემა.

რაც შეეხება მეთადონის პროგრამის ჩანაცვლების ცენტრებს მსოფლიო და ქართულ რეალობას სჭირდება უფრო მეტი კლინიკა ვიდრე დღეს გაგვაჩნია, ეს არის ერთ-ერთი რეალური საშუალება დღესდღეობით, რომ სხვადასხვა ნარკოტიკული ნივთიერების მომხმარებლები თანდათან ჩამოშორდნენ ამ მავნე ჩვევას. ჩემმა მეუღლემ ერთხელ მითხრა რაში გჭირდება ჩემნაირი ადამიანი მე ხომ ფაქტიურად დაავადებული ვარ ამ უკურნებელი სენითო? მე კიდევ ვუპასუხე მერე რა მოხდა მე შენ მიყვარხარ და მე კიდევ შენი სიყვარულის სენით ვარ დაავადებული, შენი ნარკომანიის სენს რაც ეხება ჩემი სიყვარულის სენი უფრო მძიმე და გადამდებია ამიტომ შენი ნარკომანიის ბაქტერიებს მოერევა და სულ მალე ორივე მარტო სიყვარულის სენით ვიქნებით დაავადებულები მეთქი.

ზოგჯერ კარგი იქნება ჩვენც თუ ცოტა სხვა თვალით შევხედავთ ამ პრობლემას და ნაცვლად იმისა რომ ნარკომანებს, მნიშვნელობა არ აქვს ეს ადამიანი ჩვენი რამდენად ახლობელი ან შორეუელი იქნება სხვა კუთხით დავანახოთ ცხოვრება და მოვახერხოთ ცხოვრების სილამაზე ნარკოტიკის გარდა სხვა სულიერად ფასეულ ღირებულებებში წარმოვუდგინოთ. მათთვის ნარკოტიკი ხომ რაღაცის ჩანაცვლებაა, იქნებ მათ წამალს ჩვენი სიყვარულით ვუწამლოთ ამაზე დიდი მადლი ჩვენთვის როგორც უბრალო მოკვდავთათვის მეტი რა უნდა იყოს. თუნდაც ჩვენი ცხოვრების მანძილზე ერთი ნარკომანის სული მაინც გადავარჩინოთ. მე არც ფრთები მაქვს, არც ვარდისფერი სათვალე და არც ღრუბლებში დავფრინავ, მაგრამ ეს უკვე გამომივიდა ღვთის მადლით, თქვენც სცადეთ იქნებ გამოგივიდეთ . . .

გამარჯობათ!